طراحی مدل ریاضی در انتخاب روش انتقال تکنولوژی (مطالعه موردی ایجاد کارخانه الکترود گرافیتی وابسته به شرکت ملی فولاد ایران)

امروزه تکنولوژی و به کارگیری آن، به یکی از عوامل توسعه اقتصادی- صنعتی کشورها بدل شده است، ولی به نظر می رسد که در همه موارد، برخوردی آگاهانه، جامع و دورنگری با مسئله انتقال تکنولوژی صورت نمی پذیرد. با گذشت زمان و تسریع در روند تحولات تکنولوژی، هیچ شرکت و کشوری قادر به تامین تمام تکنولوژی های مورد نیاز خود نمی باشد. لذا انتقال تکنولوژی از دیگر کشورها ( و به عبارتی سایر منابع دارنده تکنولوژی ) امری اجتناب ناپذیر است. اما از آنجا که هر پروژه انتقال تکنولوژی دارای ابعاد مختلفی از جمله مباحث فنی، اقتصادی، حقوقی و اجتماعی است و در بسیاری از موارد، تبعات عدم توجه به این مسایل می تواند، ضربات جبران ناپذیری را به اقتصاد کشور وارد نماید، آگاهی از معیارهای اساسی که می بایست قبل از انتقال تکنولوژی، مورد توجه قرار گیرند، امری حیاتی برای مدیران و سیاستگذاران این عرصه می باشد. به بیان دیگر، چون تکنولوژی یک امر کیفی است، بنابراین کیفیت فرآیند انتقال تکنولوژی مطرح است و نه کمیت آن. در این پژوهش، مدل های مرسوم انتخاب روش انتقال تکنولوژی در سطح جهان، مورد مطالعه قرار گرفته و پس از آن با شناسایی معیار های موثر بر انتخاب روش انتقال تکنولوژی و شیوه های همکاری های تکنولوژیک، مدلی ارائه شده است تا از این رهگذر، مناسب ترین روش های انتقال تکنولوژی برای مطالعه موردی پروژه ایجاد کارخانه الکترود گرافیتی، اولویت بندی شوند. در این راستا، از روش تصمیم گیری چند شاخصه، استفاده گردیده و با استفاده از روش ahp، مسئله مطرح شده برای مطالعه موردی، حل شده است. همچنین، اطلاعات حاصله با نرم افزار تخصصی expert choice که از قابلیت های فوق العاده ای برخوردار است، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و نتایج در قالب نمودار های مختلف استخراج گردیده است.